2017 சென்னை விஜயம். சில அனுபவங்கள்!

இது அரசியல் பதிவு அல்ல :) 

சொர்கமே என்றாலும் எங்கூரு போலாகுமா என்று நெஞ்சை நிமிர்த்தி சண்டை போட வருபவர்கள் படிக்க வேண்டாம். மற்றவர்களுக்கு தடையில்லை.

படாத பாடு படுவேனோ என்று பயந்து கொண்டே வந்த அளவுக்கு இல்லை. கொஞ்சம் ரசிக்கவே செய்தேன்.

பயத்தின் காரணம்..என்னிடம் ஆதார் இல்லை.
புது பணம் இல்லை. இப்படி பல இல்லைகள். பின் எப்படி கடைத்தேறுவது என்கிற பயம்தான்.

குடியேற்ற துறை அதிகாரிகள் மிகவும் வேகமாகவும் திறமையாகவும் செயல்படுகிறார்கள்.
வருடா வருடம் நல்ல முன்னேற்றம் தெரிகிறது.
நிறைய தமிழர் அல்லாதவர்களும் வேலை செய்கிறார்கள். வெளிநாட்டு வெள்ளைக்காரர்களை கண்டு பம்முவதில்லை.
எல்லாம் தெரியும். நில்லுடா ..என்று ஒரு கெத்து தெரிகிறது. இது ஒரு 20 வருடம் முன்பு கம்மி.

சுமார் 15 வருடங்களுக்கு முன் வரும் போது சென்னை மீனம்பாக்கம் விமான நிலையத்தை விட்டு வெளியே வர எப்படி என் வாடகை வண்டி கஷ்டப்பட்டதோ அதே நிலைமைதான் இன்றும்!
காரணம்தான் வேறு..அன்று விமானநிலைய விரிவாக்கம் மற்றும் மேம்பாலம் கட்டுதல்..இன்று மெட்ரோ ரயில். வருடா வருடம் வந்தாலும் இந்த நுழைவாயிலேயே நம்மை நோக அடிப்பார்கள.
கண்ணா..இது சும்மா trailer தான். மெயின் picture இனிமேதான் என்பது போல் இருக்கிறது.

இந்த முறை நான் ஆட்டோகாரரின் வாயில் விழுந்து புறப்பட வில்லை. நன்றி...உபர்..மற்றும் ஓலா..
மிகக்குறைந்த கட்டணத்தில் சொகுசு பயணம்.
என் வாழ்நாளில் 45 வருடத்தில் கடைசியாக அந்த மாயாஜாலம் நிகழ்ந்தே விட்டது. எந்த அரசாலும், கருணாவோ, எம்.ஜி.ஆரோ ஜெயா வோ செய்ய முடியாததை டெக்னாலஜி சாதித்தது. இந்த ஆட்டோ என்னும் கொள்ளையர்களிடம் இருந்து என்னை போன்று இந்த சென்னை மக்களை காப்பாற்றியது.

சும்மா போய் கல்கண்டு வாங்குவதை போல் சிம் கார்டு வாங்க முடியவில்லை. காரணம் என்னிடம் ஆதார் கார்டு இல்லை. நான் என் பாஸ்போர்டை காட்டியும் வேலைக்கு ஆகவில்லை. ஆதார்ணா..ஆதார்தான்.
ஆபிசர் ஸ்ட்ரிக்ட் டு..ஸ்ட்ரிக்ட் டு...என்று விவேக் மாதிரி எதிரொலித்தார்.

சிவப்பா இருப்பவன் பொய் சொல்லமாட்டான் என்பது போல், சிவப்பா இருப்பவன் ஏமாறுவான் என்று என் மூஞ்சியில் எழுதியிருந்தது போலிருக்கு. ஆதார் கார்டுக்கு கட்டணம் என்று எங்கள் இரண்டு பேருக்கு தலா 250 ரூபாய் வாங்கி கொண்டார். சரி..என்று கொடுத்துவிட்டு போட்டோ வெல்லாம் எடுத்த பிறகு பணத்திற்கு ரசீது கேட்டேன். அப்ப பார்த்தாங்க பாருங்க ஒரு பார்வை.. மூஞ்சியில் துப்பாத குறைதான். சண்டை போட்டு என்ன பயன்?? முதலை வாயில் போனது என்னைக்கு திரும்பியிருக்கு?

டிஜிடல் இந்தியா இன்னும் வெகு தொலைவில்தான். நான் இருந்த 60 நாட்களும் எல்லா சில்லறை செலவுகளும் பணம் கொண்டே செலவிட்டேன்.
எங்கும் என்னை கார்டு கொடுங்க என்று வற்புறுத்த வில்லை. நகர அளவில் பெரிய செலவுகள் எல்லாம் மக்கள் இயல்பாக கார்டுகளில் செலவு செய்ய தொடங்கி விட்டனர். அது மளிகை கடையோ (மாதாந்திர ) இல்லை துணி கடையோ கார்டுதான்.
வியாபாரம் வேண்டும் என்பவர்கள் கார்டுக்கு தனியாக சார்ஜ் செய்வதில்லை. பெட்ரோல் போடும் இடம் போன்ற மக்கள் தவிர்க்க முடியாத இடங்களில் தான் இந்த சார்ஜ் எனும் அநியாய கொள்ளை நடக்கிறது. இதை அரசு ஒரே ஒரு சட்டத்தின் மூலம் நிறுத்த முடியும்.

டிஜிடல் இந்தியாவை பற்றி பேசும் போது ஒரு காமெடி கண்டேன். R.K.நகர் வேட்பு மனு தாக்கல் செய்ய வந்த பஜக வேட்பாளர் கரு.நாகராஜனே தன் டெபாசிட்டை (Rs.10,000/-) பணமாத்தான் கட்டியதை தொலைகாட்சியில் கண்டேன். சிரிப்பு வந்தது. ஒரு அரசு அமைப்பே டிஜிடல் இந்தியாவிற்கு தயாராகாத போது பொதுமக்கள் எப்படி ????

சென்னையின் சாலைகளை பாராட்ட வேண்டியோ என்னவோ நான் ஒரு முறை ஹைதிராபாத் சென்று வந்தேன். சென்னையை விட அதிகமான வாகனங்களும் மோசமான டிரைவர்களையும் படு மோசமான சாலைகளையும் கொண்டது என்று ஹைதிராபாத் பெருமை கொள்ளலாம்.
பங்களூர் வாகன நெரிசலில் சென்னைக்கும் ஹைதிராபாத்துக்கும் சவால் விடுகிறது.
ஆக மொத்தம் பெருநகரங்கள் நரகங்கள் தான்.
(ஒரு வேளை நான் பார்த்த இடங்கள் அப்படியோ !)

இன்னமும் சென்னையில் ஒருவர் வெறும் 100 ரூபாயில் உண்டு உயிர் வாழ முடிகிறது என்பது வியப்பே ! (இது வீட்டு வாடகை இல்லாமல் !) அம்மா கேண்டின், மற்றும் சில மெஸ்கள் இந்த புண்ணியத்தை தேடி கொள்கின்றன.

ரயில் டிக்கெட்டுக்கு மக்கள் பெரிதும் அலட்டி கொள்வதில்லை. அடிதடிக்கும் போவதில்லை. நன்றி..RAIL APPS. இது பலரின் சிரமத்தை குறைத்து பயணத்தை எளிதாக்குகிறது. TTR க்கு வருமானம் குறைந்திருக்கலாம். ஆனால் இன்னமும் மக்களில் 30 சதவிகிததில் இருக்கும் பரம ஏழைகளுக்கு அவசியமான இரண்டாம் வகுப்புகள் மற்றும் சாதா ரயில்கள் குறைந்துவிட்டது வருத்தத்தை அளிக்கிறது. அவர்கள் இன்னமும் இந்த ஹைவே கொள்ளயர்கலான தனியார் பேருந்துகள் மற்றும் எதற்குமே உதவாத அரசு பேருந்துகளை நம்பித்தான் இருக்கிறார்கள். பாவம்.

நகர பேருந்துகள் இன்னமும் சாலையில் ஓடுவது ஒரு வியப்பே..அதை இயக்கும் டிரைவர்கள் இன்னமும் பாவம்!!. டிக்கெட் கொடுக்க புத்தம் புதிய டெக்னோலாஜி கொண்ட மெசின். ஆனால் அந்த நடத்துனருக்கு உட்கார உடைந்த சீட். !! துருபிடித்த கம்பிகள் எங்கும் நம்மை கிழித்துவிடுமோ என்கிற உதறலுடன் பயணம். இதில் பயணம் செய்ய ஒரு ஜென் நிலை தேவைப்படுகிறது.

நெடுஞ்சாலை "டோல்" கொள்ளை எப்போதும் போல் உள்ளது. "சார்..இந்த toll காலம் முடிஞ்சு பல வருஷமாச்சு..தெரியுமா" என்று சொல்லி கொண்டே காசு கொடுத்து சென்றார் ஒருவர். அந்த toll செங்கல்பட்டு வெளிப்புற சாலையில் இருக்கிறது.

எதற்கும் கவலைப் படாமல் ஜனங்கள் போத்திசிலும் சரவணா ஸ்டோர் லிம் வாங்கி குவித்து கொண்டே இருக்கின்றனர். நான் நுழைந்த எல்லோர் வீட்டிலும் வேண்டா பொருள்கள் என்று அவர்கள் தூக்கி போட்டவைகளே ஒரு வண்டி கொள்ளும். வியப்பாக இருக்கிறது. ஒவ்வொரு வீட்டிலும் குறைந்தது 5 எலக்ட்ரோனிக்ஸ் பொருள்கள். (mobile, tab etc )
இது சிறு நகரங்களிலும் குறைவில்லை. இந்த பழைய பொருள்களின் பாட்டரிகளை எப்படி கையாள போகிறார்கள் என்று பயம் மேலிடுகிறது.

பாடியிலும், போரூரிலும் வாகன நிறுத்துங்களே இன்றி 7 மாடிகள் வணிக மையம் அமைத்து சாலைகளை போக்குவரத்தை ஸ்தம்பிக்க வைக்கிறார்கள். அடேங்கப்பா...என்ன கூட்டம் என்று வியந்து மக்கள் குவிகிறார்கள். ஒருவேளை இந்த ஸ்தம்பிக்க வைத்ததே அதற்காக தானோ.!

எல்லோரிடமும் காசு சரளமாக விளையாடுது.!
ஒரு ரூபாய்/50 காசு சில்லைரையை திருப்பி கேட்டால் வெளி உலக ஜந்துவை பார்ப்பது போல் பார்கிறார்கள்.

30 அடி அகலமே கொண்ட எங்கள் தெருவில் ஒரு அடுக்குமாடி குடியிருப்பின் விலை 1.75 கோடி!!
சென்ற ஆண்டு மழையில் இந்த குடியிருப்பின் கீழ்தளம் முழுகியது.
மின்சாரம் பல நேரங்களில் ஜெனரேட்டரில் இயங்குகிறது.
இந்த குடியிருப்பில் ஒருவரின் மாத "மெயின்டனஸ்" கட்டணம் 3000 ரூபாய். அப்படியும் குடிக்க தண்ணீரை விலைக்குத்தான் பாட்டிலில் வாங்கி குடிக்கிறார்கள்

இத்தனை இடஞ்சலில் இந்த குடியிருப்பில் வாழ வங்கியில் கடன் வாங்கி மாதம் குறைந்த பட்சம் 75 ஆயிரம் EMI செலுத்துபவரை பார்த்து பரிதாப படவே தோன்றுகிறது.

இந்தியாவில் மக்கள் பணக்காரர்களாகி விட்டார்கள். ஆனால் பணக்காரர்களுக்கான வாழ்வை இன்னும் வாழவில்லை.

PEOPLE EXIST HERE. THEY DON'T LIVE.
In fact, many people don't even know what is difference between existence and living.

என் இளமைகாலம் இத்தனை குழப்பங்கள், மன அழுத்தங்கள் நிறைந்திருக்க வில்லை என்கிற மட்டில் மகிழ்ச்சி.
நான் இன்று வெறும் பார்வையாளனாக...
கடவுளுக்கு நன்றி.
Ravi Sundaram

தமிழ் இனம் ???

தமிழ் :-

(பெரிய பதிவு – பொறுமையில்லாதவர்கள் தாண்டி போங்கள்)

நான் எழுப்பும் சில கேள்விகள் சில தமிழருக்கு பிடிக்காமல் போகலாம்.

ஆனால் உண்மையில் இந்த கேள்விகள் கேட்கப்பட்டே ஆக வேண்டும்.

பல ஊடகங்கள் இந்த அடிப்படை கேள்விகளை தவிர்த்து செல்கின்றன என்பது வருத்தத்திற்குரியது. நாம் கேட்போம்.

இன்றைய சூழலில் ஒரு இனம் என்பதன் வரையறை என்ன?  மொழியா? நிறமா? வசிக்கும் இடமா? வழிபடும் இறையா? வழிபாட்டு முறையா? இல்லை பெருமிதம் கொள்ளும் சாதியா?  எது ஒரு இனத்தை தீர்மானிக்கிறது.

மொழிதான் என்றால் ஆங்கிலம் அல்லது பிரஞ்சு முதல் மொழியாக பேசம் அனைத்து நாட்டு மக்களும் ஆங்கிலேயர்கள் அல்லது பிரெஞ்சுகாரர்கள் ஆகி விடுவார்களா?  அமெரிக்காவிலும், கனடாவிலும், காமருன் போன்ற ஆப்பிரிக்க நாடுகளிலும் பிரஞ்சு முதல் மொழியாக பேசம் மக்கள் இருக்கிறார்கள். இவர்கள் அனைவர்களும் ஒன்றா? இது போன்ற கேள்விகள் அமேரிக்கா முதல் ஆந்திரா வரை வைக்கலாம்.

இலங்கையில் தமிழில் பேசும் இசுலாமியர் தங்களை தமிழர் என்று முன்னிறுத்துவதில்லை.  

நிறம் அல்லது வசிக்கும் இடம்தான் என்றால் எல்லா வெள்ளை தோல்காரனும் ஐரோப்பியாவில் உண்டு. ஆனால் அனைவரும் ஒன்று இல்லை என்று அவர்களே சொல்கிறார்கள். ஒன்றாக வாழ முடியாது என்று தவிர்க்கின்றனர்.

ஆப்பிரிக்காவில் இருக்கும் அனைத்து கருப்புறரும் ஒரே இனத்தவரா என்றால் அங்கும் இல்லை என்றே சொல்கின்றனர். டுட்சி, ஹூட்டு மற்றும் மசாய்-மாரா என்று பல்வேறு இனக் குழுக்கள் இருக்கின்றன.

1994ம வருடம் வெறும் 100 நாட்களில் சுமார் 10 லட்சம் மக்கள் இரண்டு இன குழுக்களிடையே நடந்த மோதலில் கொல்லப்பட்டனர். இதில் மிதவாத ஹூட்டுகள் 2 லட்சம்.  மீதம் டுட்சிக்கள். இத்தகைய படுகொலைகளை வெள்ளையன் கூட கருப்பர்கள் மீது செலுத்தவில்லை.

அடுத்து வழிபடும் இறையா என்றால் அங்கும் சிக்கல். இஸ்லாமியர்கள் எல்லா இஸ்லாமியரையும் தங்கள் இனமாக கொள்வதில்லை. அரபிநாடுகள் எல்லாம் இதற்கு உதாரணங்கள். கிறிஸ்துவ நாடுகள் எல்லாம் இதற்கு இன்னோர் உதாரணங்கள். பௌத்தமும் அப்படித்தான்.

ஆக வணங்கும் இறையும் இனத்தை குறிக்காது..

சாதியா என்றால் நிச்சயமாக இல்லை என்று இன்று நடக்கும் சாதி சண்டையை கண்டாலே விளங்குகிறது.

ஆக இனம் என்று இன்று ஒன்றை முன்னிறுத்த முடியாது. அது வழக்கொழிந்து போன ஒரு அடையாள படுத்தும் முறை.

இனத்தின் அடிப்படையில் இன்று ஒன்று சேருங்கள் என்று சொல்வது மிகவும் அபத்தம். இது ஆகாத காரியம்.

ஆஹா. அப்படியெல்லாம் கிடையாது. தமிழர் என்றொரு இனம் உண்டு. அவர்க்கு தனியே ஒரு காரம், மணம் குணம் உண்டு என்று சொல்வீர்களானால் கீழ கண்ட கேள்விகளுக்கு பதில் சொல்லுங்கள்.

1.       ஒரு இந்திய தமிழனோ, மலேசிய தமிழனோ இலங்கையில் ஈழத்தமிழனுக்கு தலைமை ஏற்க முடியுமா?  பலகாலம் ஈழத்தமிழருக்காக பேசிய நெடுமாறன ஐயா கூட போக முடியாது..

2.       அட..அதை விடுங்கள்..ஒரு மலையக தமிழன் யாழ்ப்பாண தமிழனுக்கு தலைமை ஏற்க விடுவார்களா?  அல்லது யாழ்ப்பாண தமிழர்தான் மலையக தமிழருக்கு தலைமை ஏற்க முடியுமா?

ஐரோப்பா வந்து பாருங்கள். திரிகோண மலை தமிழனை ஒரு யாழ்பான தமிழன் மதிப்பதில்லை.

3.       மலேசியாவில் பிறந்து அங்கு அமைச்சரான டத்தோ சாமி வேலு போன்றவர்களை தமிழகம் முதலமைச்சராக ஏற்குமா ?

4.       அமெரிக்காவிலோ, ஐரோப்பாவிலோ இரண்டு தமிழர்கள் இணைத்து பேசிக் கொண்டால் முதலில் கேட்கும் கேள்வி...நீங்கள் எந்த ஊர்?

உங்கள் ஊரை சொன்னதுமே ஓரளவு உங்கள் ஜாதியும் கணிக்கப் பட்டுவிடும். இந்திய தமிழன் என்று நீங்கள் சொல்வீர்கள் ஆனால் உடனே இலங்கை தமிழன் ஒரு இடைவேளியுடனே பேசுவார்.

சினிமாவும், வணங்கும் கடவுள்கள் மட்டுமே உங்களையும் அவர்களையும் இணைப்பதாக அவர்கள் நினைக்கிறார்கள்.  இப்பவும் உங்க விஜய் , உங்க ரஜினி உங்க கமல் என்றுதான பேசுவார்கள்.

இந்திய தமிழன் என்றாலே இனமானம் அற்றவன் என்கிற ஒரு கிழ்நோக்கு பார்வை மட்டுமே உண்டு. குறிப்பாக யாழ் தமிழர்கள் இடையே ..

உரிமைக்காக போராடி உயிர் துறக்க துணிந்த வீரர்கள் தாங்கள் என்கிற பெருமிதம் உண்டு அவர்களிடையே....தவறில்லை. அது அவர்களின் அனுபவம்.

இத்தனைக்கும் ஈழ போராட்டத்தில் இந்திய தமிழ் மக்கள் பல் வேறு விதத்தில் பல்வேறு கஷ்டங்களுக்கிடையே ஈழத்தமிழர்களுக்கு பேருதவி செய்தவர்கள். உணவு ஊட்டிய கைகளை கடித்த சம்பங்கள் நிறைய உண்டு. (நான் ராஜீவ் கொலையை சொல்லவில்லை!). அப்படியிருந்தும் இன்றும் ஈழத்தமிழர்களுக்கு நம் மக்கள் உதவி செய்ய மறுக்க மாட்டார்கள்.  ஈழத்தில் நிகழ்ந்த சோகத்திற்கு நம் இந்திய தமிழர்கள் ஆதரவு தெரிவிக்க வேண்டும் என்று கேட்பதில் தவறில்லை. அது மனிதாபிமான அடிப்படையில் நியாயமும் கூட...

நடந்த சோகத்தில கொண்ட கோபத்தில் இந்தியாவை உடைப்போம் என்று ஒரு சிலர் பின்புலம் இருந்து இயக்குவது தவறு. தமிழர் என்கிற எம் இனத்திற்காக ஒரு தனி நாடு வேண்டும் என்று கேட்பது மகா அபத்தம்.

இனமானம் என்று உணர்ச்சி தூண்டி பேசி இன்னொரு தலைமுறையை காவு குடுக்காதீர்கள் என்றே இறைஞ்சுகிறேன்.  

அவரவர் இருக்கும் நாட்டில் நேர்மையாக நியாயமாக நாட்டு பற்றுடன் இருங்கள்.

இதற்காக என்னை தமிழ் துரோகி என்று திட்ட முயலுமுன் என் கேள்விகளை சிந்தியுங்கள்.

நன்றி. 

தமிழ் செய்தி ஊடகங்கள்.

தமிழக தொ(ல்)லை காட்சிகள்:-

இந்தியாவில் குறிப்பாக தமிழகத்தில் ஒரு வியாதி உண்டு.

அதாவது எவனாவது ஒரு காரியம் செஞ்சு அது கொஞ்சம் பிரபலம் ஆயிட்டுசுன்னா உடனே எல்லோரும் ஒட்டு மொத்தமா அதே போல் பண்ண முயற்சி பண்றது. அது முதலாவது போல் இல்லாமல் கன்றாவியா இருந்தாலும் விடாது செய்வார்கள. மாத்தி யோசிக்கவே மாட்டானுங்க.

90 களில் சரவணபவன் வந்த வெற்றி கண்டவுடன் உடனே கணேஷ் பவன், காமாட்சி பவன் என்று எல்லோரும் அதே போன்ற நீல நிற போர்டு வைத்தது மட்டுமல்லாது "உயர்தர சைவ உணவகம்" என்று போட்டுக்கிட்டு வாழை இலை வைத்து தொழில் பண்ணினார்கள். சாப்பாடு என்னவோ கண்றாவிதான். இதை COPY CAT SYNDROME என்று சொல்வார்கள்.

இதே கூத்துதான் இந்த தொலைகாட்சிகளிலும் !!

அரட்டை அரங்கம் என்று விசு செய்தாரா? விடாதே!

அதே போல் இன்னொரு கூட்டத்தை கூட்டி இன்னும் அபத்த களஞ்சியமாக பேசி கைதட்டல் வாங்க பாரு.

அது பாஷ்கரராஜா இருந்தாலும் சரி பாக்கியராஜாக இருந்தாலும் சரி..இல்லை நம்ம தாடிக்காரராக இருந்தாலும் சரி..விடாதே..இதுல லியோனி மாதிரி பைத்தியங்கள் பாட்டு வேறு பாடி கடுப்பேத்துவார்கள். பண்டிகை திருநாள் வந்தா போதும் இவனுங்க தொல்லை தாங்காது.

இப்ப செய்தி தொலைகாட்சிளின் கூத்து இன்னும் அதிகம். இவர்கள் தினம் ஒரு நாலு பேரை கூட்டி வைச்சுக்கிட்டு பண்ற கொடுமைய எங்க சொல்ல?

ஆயுத எழுத்து, நேர்பட பேசு, வியுகம்  என்று பல கூத்துகள். இதில் தினமும் ஒரு மொக்கை, குடிகாரன் என்று எல்லோரையும் கூப்பிட்டு நேர்காணல் வேறு. கேள்விக்கு என்ன பதிலாம்.? நாலு பேர் பார்க்கும் போது “பப்ரபா” என்று உட்காருகிறோமே என்று கூட தெரியாமல் வாயில் வந்ததை உளரும் இந்த தற்குறியை எல்லாம் பேட்டி எடுத்து அவனுக்கு ஒரு பிரபலம் உண்டாக்கி தருகிறோமே என்று கூட புரியாது முட்டாள் கூட்டம். அத்தனை விளம்பர வெறியா? TRP RATING அத்தனை முக்கியமா?  அட பக்கிகளே...இது உங்கள் தரத்தை கீழே இழுத்து செல்லும் என்று தெரியாதா?

அந்தி சாய்ந்தால் கை கால் அரித்து உதறல் எடுக்கும் குடிகாரன்கள் போல் ஆகிவிட்டனர் இந்த தொலைகாட்சியினர்?  எவனாவது நாலு பேரை கொண்டு வந்து உட்கார வைத்து “அம்மா..இட்லி சாப்டாங்களா ? இல்லையா? “ என்று பரபரன்னு ஒடறாமாதிரி வேஷம் கட்றாங்க.  அதிமுக கூட்டம்..ஆவடி குமார், சரஸ்வதி, வளர்மதி அல்லது இன்னும் பெயர் தெரியாத கூச்சல் போடும் கூட்டம். திமுக வில் இப்போது சில புதுமுகங்கள் இறக்குராங்க. இவங்க தங்கள் கட்சியின் சரித்திரமே தெரியாமல் பேசுவாங்க!

காங்கிரசில் பேச கூட ஆள் கிடையாது. இல்லைன்னா விஜயதாரிணி மாதிரி ஆளெல்லாம் வருமா?  இருப்பதிலேயே பா.ஜ.க தான் காதை கிழிக்கிறாங்க.

ஏய்யா!  கத்தறிங்க? எதிரே கேள்வி கேட்பவன் ஏற்கனவே உங்களை வெறுப்பேத்துவது என்று முடிவு பண்ணித்தான் கூப்பிடறான். பின்ன ஏன் வந்து கத்தி கடுப்பெத்தறிங்க? என்ன கேட்டா...நீங்க பேசாமல் இருந்தாலே இவனுங்க பண்ற கூத்தில் நாலு ஒட்டு உங்களுக்கு கூட கிடைக்கும். போய் கட்சியை அடிப்படை அளவில் வளர்க்க பாருங்கள்.

கூத்தில் கோமாளிகள் மாதிரி சிறந்த பத்திரிக்கையாளர்கள் என்று சில மொன்னைகள் வேறு வந்து குட்டையை குழப்புவார்கள். உண்மையில் இந்த பத்திரிக்கைகார்கள்தான் நம்மை படுகுழியில் தள்ளியவர்கள். எதை மக்களுக்கு சொல்லவேண்டும். எதை சொல்லக்கூடாது என்று இவர்கள் முடிவு செய்வார்களாம். ஜெயா உயிருடன் இருந்தவரை (அப்போலோவில் 75 நாள் இருந்தது உட்பட) நவத்துவாரங்க்களை அடைத்து கொண்டு இல்லையேல் “மாட்டுக்கறி சாப்பிடும் மாமி” என்று கேவலமாக எழுதி கொண்டிருந்தவர்கள்தான் இவர்கள்.

உண்மையில் மணிக்கொரு “பிரேக்கிங் நியுசோ” தினம் ஒரு பேட்டியோ, பொழுதுக்கு ஒரு விவாதமோ தேவையில்லை. வாரம் ஒரு முறை வரும் போதுதான் அதற்கு மதிப்பு கூடுதல். ஆளோ, பிரச்சனையோ சரியாக பின்புல ஆராய்ச்சி செய்து முழு விவரங்களுடன் எதிர் கொள்ளுங்கள். உங்களுக்கும் மரியாதை கிடைக்கும்.  விஜய் சிறந்த நடிகர் இல்லையா என்பது போன்ற மொண்ணை கேள்விகளை கேட்க மாட்டிர்கள்.

உதாரணத்துக்கு தினகரனை பேட்டி எடுக்கும் போது...அவர் என்ன படித்தார்? அவரது குடும்பத்திற்கு இத்தனை வருடத்தில் எப்படி இத்தனை சொத்துகள் வந்தது என்று ஒரு லிஸ்ட் தயார் பண்ணி கேட்க ஏன் தயங்குகிறீர்கள்? savukku தளத்தில் விவரம் ரெடியா இருக்கு! சித்தி ஜெயிலில் இருக்காங்களே..அவிங்க செய்த குற்றம் நியாயமா? உச்ச நீதி மன்றம் வரை சென்றீர்களே இது நியாயமா என்று ஏன் கேட்கவில்லை?  உதயநிதியை கூப்பிட்டு நீங்கள் செய்யும் தொழிலுக்கு முதலீடு ஏது என்று ஏன் கேட்பதில்லை?  ஸ்டாலினை அல்லது கனிமொழியை கூப்பிட்டு உங்கள் குடும்ப தொழில் எது உங்களுக்கு இத்தனை செல்வத்தை கொடுத்தது என்று ஏன் கேட்பதில்லை? அழகிரியை இன்னமும் நிறைய கேட்கலாம்? ஏன் இதையெல்லாம் செய்யவில்லை?

இதையெல்லாம் செய்வீர்கள் என்று நான் நம்பவில்லை. ஏன் என்றால் ஒவ்வொரு செய்தி தொலைக்காட்சியும் மதரீதியாகவோ, ஜாதி ரீதியாகவோ கட்சி ரீதியாகவோ நடத்தப்படுகிறது.

இதுல நடுவாம்! நிலையாம்!

துணிமணி, தங்கநகை, TMT விளம்பரங்களே உங்களு தேவை.

உண்மை அல்ல.!

கமல்ஹாசன்

கமலஹாசன் :-

இவர் அரசியலுக்கு வருவது உறுதியாகிவிட்டது. இனி இவரை இவரது நிலைப்பாட்டை கேள்வி கேட்கலாம்.

இவரது இன்றைய ஒற்றை கொள்கை ..ஊழல் ஒழிப்பு. இதில் எல்லோருக்கும் பெரிய மாற்று கருத்து இருக்காது. லஞ்சம் வாங்குபவர்களை தவிர..!!

மற்றபடி இவரது் செயல் திட்டங்களில் பிரச்சனைகளில் இவரது நிலைப்பாட்டை யாரும் இதுவரை கேள்வி கேட்கவில்லை.

யாரும் சரியாக ஆட்சி செய்யவில்லை என்பதனால் நானும் முதல்வராவேன் என்று இவர் உரிமை கோர வருகிறார். இதில் பெரிய தவறு இல்லை. இபிஸ் மற்றும் ஒபிஸ் ஆகியோர் யாருக்கு தொண்டு செய்து முதல்வர்கள் ஆனார்கள்?.

 ஸ்டாலின், அன்புமணி சீமான் போன்றோருக்கு இவர் பெரிய இடைஞ்சல். எந்த கட்சியும் சாராமல் இருக்கும் ஒரு 30 சதவிகித வாக்குகளை இவர் குறி வைக்கலாம். அது அடுத்தவருக்கு பெரும் பாதிப்பைதானே ஏற்படுத்தும் ?

கமலின் வருகை பற்றி தேசிய கட்சிகள் எதிர்வினையாற்ற கூட முடியாமல் இருட்டில் காரின் விளக்கு வெளிச்சத்தில் செய்வதறியாது நடுசாலையில் முழித்து கொண்டு உறைந்து போய் நிற்கும் முயலை போல் நிற்கின்றன.

பலன் என்ன என்று எல்லோருக்கும் தெரியும் ?  J

சில தீவிர பா.ஜ.க.வினர் இப்போதே கமலை எள்ளத் தொடங்கிவிட்டனர்.

பலன் என்னவோ பூஜ்யம் தான்!  எப்படியும் சட்னிதான். 

இவரின் "நிறம்" என்ன என்று அறிய முற்படுவதில்தான் இன்று பலர் யோசிக்கின்றனர்.

இவர் கருப்பு சட்டைகாரரா ?

இல்லை காவி சட்டை காராரா?

இல்லை வெள்ளை சட்டைகாரரா ?

இல்லை லுங்கி கட்டி வருவாரா ?

இப்படி இவரை வகைப்படுத்த பிரம்ம பிரயத்தனம் நடக்கிறது. இந்த குழப்பத்தை போக்க கமல் பேச்சு உதவவில்லை. காரணம் பேச்சு எளிமையாக இல்லை

ரஜினியிடம் வெறும் ஒரு பளபளப்பான புகழ் வெளிச்சம் மட்டுமே இருக்கும்.

கமலிடம் எப்போதும் ஒரு புத்திசாலித்தனம் கலந்த புகழ் இருக்கும்.இவரது ரசிகர்களும் தங்களின் நட்சத்திரம் ஒரு புத்திசாலி என்று பெருமை கொள்வார்கள்.

கமலின் இன்றைய அரசியல் எதிரிகளுக்கு இந்த புத்திசாலித்தனத்தின் மீது ஒரு பயம் இருக்கிறது.

“தெர்மோகோல்” மற்றும் “சோப்புநுரை” அளவுக்கு மூளை கொண்ட மந்தி(ரி) களை கொண்ட அதிமுக அரசு இந்த விருமாண்டி காளையை எப்படி எதிர் கொள்வது என்று தெரியவில்லை. கன்னாபின்னா என்று பேசுகிறது.

முதலில் இவர் சினிமாக்காரர். இவர் பேசக்கூடாது என்றது. ஜெயா என்ன சமுக சேவகியா என்றவுடன் அடங்கியது.

அடுத்து இவரது குடும்ப வாழ்க்கை சரியில்லை என்றது. ஜெயா முதல் செங்கோட்டையன் வரை இவிங்க குடும்ப வாழ்க்கை வாயை அடைக்கிறது.

இப்படி எந்த பக்கம் போனாலும் கேட்டை போட்டா பயபுள்ளக என்ன பண்ணும். ? முழிக்குதுங்க.

இதெல்லாம் தெரிந்துதான் திமுக இப்படியெல்லாம் மோதவில்லை. ஏன்னா...இவிங்க லட்சணம் நாடறியும். அதனால் அவர்கள் வழக்கப்படி எடுத்தவுடன் தமிழர் முறைப்படி "இடுப்புக்கு கீழே" ( தாக்க தொடங்குகின்றனர்.

கமல் பார்ப்பனர் ..

அஹா. அஹா. என்ன கண்டு பிடிப்பு.?

கமல் எந்த அளவு பார்ப்பனர் என்றால் ஜெயா எந்த அளவுக்கு பார்ப்பனரோ அந்த அளவுக்கு.!!!  இன்னும் சொல்லப்போனால் இவர் அதற்கும் வெகு தூரம்.

பிராமண சமுகத்தை விட்டு கமல் வெளியே வெகு காலம் முன்பே வெகு தூரம் வந்துவிட்டார். இவர் எங்களவர் என்று அவர்கள் சொல்லிக் கொள்ளலாம். ஜெயாவுக்கு அப்படித்தான் சிலர் சிலகாலம் சொல்லி கொண்டனர். ஆனால் உண்மையில் கமல் “நம்மவர்” ஆகி வெகு காலம் ஆகிவிட்டது. நம்பாதது உங்கள் இஷ்டம்.

இவரது பெற்றோர் சாதிதான் இவருக்கும் என்றால் ..

பெரியார் நாயக்கரே!

காமராஜர் நாடாரே !

அண்ணா முதலியாரே!

ஜெயா அய்யங்காரே!

கமலை ஜாதி பாட்டிலில் அடைக்க முயலாதீர்கள். இந்த பூதம் அங்கு அடங்காது. அந்த களத்தில் அவரை வீழ்த்த முடியாது.

கொள்கைகளிலும் செயல்பாட்டிலும் இவரை கருத்தியலால் மோதுங்கள்.

வெல்ல வாய்ப்புகள் அதிகம்.

இப்போதுதான் ஒரு புத்திசாலியை களத்தில் சந்திக்க போகிறீர்கள்.

ஆனால் அதற்கு உங்களிடம் சரக்கு இருக்க வேண்டும்.

இவர் நல்லவரா! கெட்டவரா.....! .....தெரியாது. 

ஆனால் முட்டாள் இல்லை.

எனவே ஆட்டம் சூடு பிடிக்கிறது.! 

#KAMAL_HASSAN 

ஈ.வே. ராமசாமி ஐயா !

-                    

இன்று பெரியாருக்கு பிறந்தநாள்.

மோடிக்கும் இன்று பிறந்தநாள்.

ஒருவர் அரசியலில் இருந்து சமுக மாற்றம் தேடி வெளியே வந்தவர்.

இன்னொருவர் சேவை மையத்தில் இருந்து அரசியலுக்கு இடம் மாறியவர்.

என்னை பொறுத்தவரை இருவரும் ஒரு எதிர்வினையால் உருவானவர்கள்.

மோடி ஒரு அரசியல் கட்சி தலைவர்.

ஆக பிறந்தநாள் வாழ்த்துகளுடன் நிறுத்துகிறேன்.

பெரியார் - இவரை பற்றி பேசலாம்.! பேச வேண்டும்.

இவரது பரிணாமத்தில் ஆதியில் தமிழ் நாட்டில் இவர் வீழ்த்த நினைத்தது இரண்டு. ஒன்று காங்கிரஸ். இன்னொன்று பிரமாணர்களின் ஆதிக்கம். இதற்கு காரணம் இவரது தனிப்பட்ட அனுபவங்களாக இருந்தாலும் எடுத்த நிலைப்பாடு ஒட்டு மொத்த சமுகத்திற்காக என்று மாற்றியது இவரது பாணி.

இவை இரண்டிலும் இவர் வெற்றி பெற்றுவிட்டார் என்றே நினைக்கிறேன்.

இவர் முன் வைத்த கொள்கைளில் பல முரண்பாடுகள் இருந்தாலும் கேள்வி கேளுங்கள் என்ற வகையில் இவர் மீண்டும் நம் பகுத்தறிவை தூசி தட்டினார்.

எதிர்த்து கேட்பது பாவம். தவறு என்று இருந்த நிலையை மாற்றி கேள்விகளை தொடுத்தார். முறை குருரமாக இருந்தாலும் கேள்விகள் அடிநாதம் நியாயமானவையா என்றால் பெரும்பாலும் ஆம் என்றே சொல்லவேண்டும்.

இந்து அல்லது சனாதன தர்மத்தில் ஒரு காலத்தில் மிகவும் போற்றப்பட்ட, பின்பற்றப்பட்ட உண்மையை தேடும் வாத பிரதிவாதங்கள் மறைந்து குருட்டுத்தனமான வழிப்பாடு சடங்குகளில், ஜாதி சண்டைகளில் இறைதேடல் முழுகடிக்கப் படும் வேளையில் இதுபோல் தொடர்ந்து இந்த சமுதாயத்தில் யாராவது ஒருவர் தோன்றி கொண்டே இருப்பார்கள். இருகின்றார்கள்.  அது நாராயண குருவாக இருக்கலாம். ராமானுஜராக இருக்கலாம். பெரியாராக இருக்கலாம். இன்னரும் அறியப்படாதா ஆயிரம் பேர் இருக்கலாம். இன்னமும் வருவார்கள்.

இதில் இவர் பெரிதும் வெற்றி பெற்றாரா என்றால் இல்லை என்றே சொல்ல தோன்றுகிறது.  அதற்கும் காரணம் உண்டு. நம் சமுக அமைப்பு முறையும் இதற்கு காரணமாக இருக்கலாம். காலம் காலமாய் இருந்த வந்த பழக்கங்களை ஒரே இரவில் அல்லது ஒரே தலைமுறையில் தூக்கி போட நாம் விரும்புவதில்லை. மாற்றங்களை நம் மனம் எதிர்த்து கொண்டேதான் வரும். அப்பாவின் நினைவாக வீட்டில் தூசி படிந்து நிற்கும் பழைய சைக்கிளை போன்று பல விஷயங்கள் நம்மிடம் தினம் தேங்குகின்றன.

உதாரணமாக இவர் குடுமி, பூணல், வீபூதி, குங்குமம் போன்ற அடையாளங்களை கிண்டல் செய்து அமங்கலம் என்று பெரிதும் கருத்தப்பட்ட கருப்பு சட்டையை முன் வைத்தார். என்ன ஆயிற்று?  இன்று அந்த கருப்பு சட்டை என்பதே சடங்காகி போனது. ஒரு அடையாளமாகி போனது.

சிலைகளை உடைத்து கற்சிலைகளில் கடவுள் இல்லை என்றார். இவருக்கே ஊரெல்லாம் சிலை வைத்து ஊதுபத்தி கொளுத்தி வருஷம் தவறாமல் மாலையிட்டு வணங்கி வருகின்றனர் இவரது சிஷ்ய கோடிகள்.

அடுத்து இவர் மடங்களை அவைகளின் செயல்பாடுகளை சாடினார். ஆனால் இன்று இவரது சீடர் இவரது இயக்கத்தையே ஒரு மடம் போல் ஒரு குடும்பத்தின் சொத்தாக்கி இயக்கத்தின் சொத்துகளை கை கொண்டு  எதிர்ப்பவர்களை வெளியேற்றுகிறார். இயக்கம் முற்றிலும் வியாபாரமயமாகி விட்டது. ஆக கடவுளை கும்பிடவும் காசு வேண்டும். கடவுளை திட்டவும் காசு வேண்டும் என்கிற நிதர்சனம் வெளிவந்து விட்டது. இதில் மடம் என்ன? இயக்கம் என்ன?  கலர்தான் மாறியது. காட்சிகள் ஒன்றே.

இவர் தெருத்தெருவாக சென்று தமிழ்நாட்டின் மூலை முடுக்கெல்லாம் பிரசாரம் செய்து கடவுள் நம்பிக்கையை பரிகசித்தாலும் இன்று வரை

இவரது மன்றங்கள் மறைந்து கோவில்களே அதிகமாக வளர்ந்தது.

கடவுளே இல்லை என்றவரின் பிரதான சீடரே ஒன்றே கடவுள் ஒருவனே தேவன் என்று திசைமாறி போனார். அவரது சீடரை பற்றி சொல்லவே வேண்டியதில்லை.

அரசியல் போக்கிரிகளின் புகலிடம் என்று ஒதுங்கியவரின் சீடர்கள்தான் கடந்த 50 வருடங்களாக அரசியல் செய்து ஆட்சியில் இருந்து சமுக நீதி தேடுகின்றனர்.

இன்று பெரியாரின் கொள்கைகள் கடவுள் மறுப்பிலிருந்து சாதி ஒழிப்பு என்று சுருங்கி விட்டது என்று சொல்ல புகுந்தால் அங்கும் தோல்வியே!

ஒரு ஜாதியை குறி வைத்து தாக்கி அதன் ஆதிக்கத்தை நீக்கிய இவரால் அந்த வெற்றிடத்தை வேறு ஒரு சில ஜாதிகள் பிடித்ததை தடுக்க இயலவில்லை. காரணம் இவர் முன் வைத்த ஒற்றை சாதி வெறுப்பே !  

எப்போதும் இல்லாத அளவுக்கு இன்று சாதி சங்கங்களின் வீச்சு அரசியல் பொருளாதார நிலைகளில் இருக்கிறது. அடுத்த சாதிக்காரனை என் மகள் மணந்தால் சொந்த பெண்ணானாலும் வெட்டுவேன் என்கிற அளவுக்கு வெறி படித்து அலைகின்றனர்.

ஆக இவர் தொடங்கி ஒரு நூறு ஆண்டுகளிலேயே இத்தனை வழி மாறுதல்களும் மருவதலும் இவரது கொள்கைகளில் நடக்கும் என்றால் சுமார் 5000 வருடங்களாக இருந்து வரும் வாழ்க்கை முறைகளில் எத்தனை எத்தனை வழுவதலும் திசை மாற்றங்களும் நிகழ்ந்திருக்கும்?  அந்த புரிதலோடு பிரச்சனைகளை அணுக வேண்டாமா?

இதற்கெல்லாம் காரணம் பெரியார் கேள்விகளை கேட்டார். மற்றபடி மாற்று வழி எதுவும் சொல்லவும் இல்லை. ஒருவேளை அவருக்கு தெரிந்திருக்கலாம்.  மாற்று வழிகளை சொன்னாலும் அந்த வழி இன்னொரு மதமாக மாறும் வாய்ப்பு மிக அதிகம் என்று இவர் பயந்திருக்கலாம். அப்படித்தான் ராமானுஜரும் கடவுளாகி போனார். நாராயண குருவுக்கும், சீரடி பாபாவுக்கும் கோவில் கண்டோம் நாம்.

மேலும் நம் அடிமை மனோ நிலை அப்படி பட்டது. அரசியலிலோ, சமூகத்திலோ வெற்றிடத்தை அது எந்நாளும் ஏற்றுக் கொள்ளாது. அந்த பீடத்தில் யாரையாவது ஏற்றி வைத்து பார்த்தே மகிழும்.

பெரியார் கேள்விகள் கேட்டார். ஆனால் அவை அனைவரையும் சென்றடைந்தும் அடிப்படை மாற்றங்கள் நிகழாத காரணம் அந்த கேள்விகள் கேட்ட முறை.  வெறுப்பின் அடிப்படையில் சமுதாயத்தை பிரித்து கேட்கப்பட்ட கேள்விகள் விடைகளை காண விடாது. அந்த கேள்விகளிலிந்து தப்பிக்க வழி தேடி எதிர் கேள்வி கேட்டு வாதங்களை மொன்னையாக்கும். ஆதுதான் இப்போது நடக்கிறது.

வெறும் வெறுப்பையே வளர்க்கும்.  இன்று விஞ்சியிருப்பது வெறுப்பே ! கேள்விகள் மறந்து போயின.

ஆகவே பொங்கலுக்கு பொங்கல் வீட்டை சுத்தம் செய்து ஒட்டடை விலக்கி, வெள்ளையடித்து வைப்பது போல் நம் வாழ்வியலிலும் இது போன்று சிலர் தொடர்ந்து தோன்றுவது நல்லதே..

அடுத்து வரும் பெரியாராவது அனைவரையும் ஒருங்கினைத்து சமுக ஒற்றுமையை வலியுறுத்தி கேள்விகள் எழுப்பட்டும்.

இப்போது கூட நான் பெரியாரை இகழ்வதாக மட்டுமே நினைத்து என் ஜாதியை ஊகித்து திட்டுவீர்கள். அது தவறு. நான் பெரியாரின் கேள்விகளை வரவேற்கிறேன். வழி முறைகளைதான் கேள்வி கேட்கிறேன். அதைத்தான் பெரியார் சொல்லி கொடுத்ததாக நான் நினைக்கின்றேன்.

பெரியார் முடிவல்ல. அவரை கடவுளாக்காதீர்கள். அவர் ஒரு தொடக்கமே!

தீட்டிய மரத்தில்தான் பதம் பார்க்க வேண்டும். குருவை மிஞ்சிய சிஷ்யன் தான் குருவுக்கு பெருமை.

கேள்விகளை பெரியாரிடம் இருந்தே தொடங்கி உண்மைகளை தேடுவோம்.